یکی از مهمترین هورمون ها، گرلین هست. این هورمون در معده و لوزالمعده ساخته می شود. وقتی که دستگاه گوارش و سیستم هورمونی بدن، به درستی و هماهنگی عمل می کند، مقدار گرلین در زمان مورد نیاز، افزایش پیدا می کند تا با خوردن غذا، نیاز بدن رو تأمین کنیم و بعد از دریافت غذای کافی، مقدار گرلین، کاهش پیدا می کند تا بیش از نیاز غذا مصرف نکنیم.
با کاهش گرلین، هورمون دیگری که هورمون سیری هست و لپتین، نامیده می شود، در بدن ترشح می گردد و در نتیجه ما احساس سیری می کنیم. وقتی که گرلین (هورمون گرسنگی) و لپتین(هورمون سیری) در هماهنگی با هم باشند و به موقع کم و زیاد بشوند، ما می توانیم به موقع از غذا خوردن دست بکشیم و احساس سیری داشته باشیم.
در نتیجه دچار پرخوری هم نمی شویم. اما یکسری عوامل وجود دارند که می توانند تعادل هورمون ها رو بر هم بزنند و ما رو به سمت پرخوری سوق بدهند.
مثلاً وقتی که به اندازه کافی نمی خوابیم یا زمان هایی که غذاهای پرچرب می خوریم، ترشح هورمون سیری، کمتر می شود و در نتیجه بدن ما فکر می کند که هنوز نیاز به غذا دارد و سیر نشده است.
در این بین، نقش غذاهای پرشکر و شیرین، بدتر هم هست چون هم مقدار هورمون سیری رو کاهش می دهند و هم باعث می شوند که مقدار هورمون گرسنگی کاهش پیدا نکند و باعث شود که ما علیرغم خوردن غذا و خوراکی، باز هم احساس گرسنگی کنیم. تحقیقات نشان می دهند که هورمون گرسنگی می تواند به طور مستقیم باعث تجمع و ذخیره چربی در ناحیه شکم شود.
