تونی با کسب تجربیات متفاوت دریافت که استفاده از فرم سخت و پیگیر و وزنه متوسط می‌تواند به ورزشکار کمک کند تا به تدریج به وزنه‌های بسیار سنگین روی آورد. ظاهرا بسیاری از کسانی که پشتشان از قدرت زیادی برخوردار است و دارای عضلات برجسته پشتی می‌باشند بر اثر تجربه به همین نکته دست می‌یابند.
«تونی فریمن» پس از کسب عنوان قهرمانی آمریکا به صورت جدی و بیشتر از همه به اجرای تمرینات تقویتی پشت پرداخت. در آن هنگام سعی می‌کرد وزنه‌های واقعا سنگین را بلند کند. مربی وی به او نشان داد که چطور می‌تواند حرکات کول با‌هالتر و زیر بغل تی بار را به درستی اجرا کند. بنابراین «تونی» یاد گرفت که وزنه را به کمک عضله پشتی خود بلند کند و در این عمل از بازو، شانه و کمرش استفاده نکند. به علاوه با نحوه کاربرد فرم مداوم و پیگیر نیز آشنایی یافته و هنگام تمرین، همه اصول را رعایت کرد. به این ترتیب موفق شد عضلات پشتش را به خوبی تکه تکه کرده و فقط به تقویت شانه و بازویش اکتفا نکند.
«تونی» در پاسخ به چگونگی اجرای صحیح حرکت کول و زیر بغل با توجه به راهنماییهای مربی اش چنین می‌گوید: «مسلما راهنماییهای مربی من می‌تواند کمک ارزنده ای به همه ورزشکاران پرورش اندام باشد.
هنگامی‌که ورزشکار بخواهد حرکت زیر بغل تی بار را اجرا کند حتمأ باید سرش را بالا نگه داشته و کمرش را قوس دهد اما خم نکند (این نکته از ارزشی بسزایی برخوردار است). به علاوه زانوهایش را خم کند تا فشار چندانی به کمرش وارد نشود. روش غلطی که اکثر مردم تابع آن هستند این است که به عقب خم شده و هنگام بلند کردن وزنه، بدنشان را روی وزنه می‌اندازند بطوری که وزنه را به طرف بخش تحتانی شکم هدایت می‌کنند در حالی که این روش کاملأ نادرست است زیرا باید به عقب خم شوند و هنگام بلند کردن وزنه، مراقب باشند.
که آن را به طرف سینه بکشند. بسیاری وزنه را در دست گرفته و می‌ایستند اما برای اینکه امکان تقویت سطح تحتانی پشت وجود داشته باشد حتمأ باید پایین تر از وزنه قرار گرفته و آن را به طرف شکم کشید و در پایان حرکت تلاش خود را جهت انقباض عضلات بکار گرفت. در واقع وزنه را نگه نمی‌دارید بلکه در قسمت بالای حرکت، از فشار کمی‌بهره می‌گیرید تا بتوانید عضله تان را منقبض کنید.
